Η Δάφνη Καραβοκύρη δεν νομίζω ότι χρειάζεται συστάσεις καθώς την γνωρίζετε μέσα από τα δημιουργικά της project και φυσικά το SexPodcast όπου καλεσμένοι από την showbiz ανοίγουν ένα σημαντικό κεφάλαιο της ζωής που είναι το σεξ. Από τα πρώτα λεπτά που μιλήσαμε στο τηλέφωνο ήταν λες και κάνουμε κολλητή παρέα χρόνια. Ζεστή, ευγενική και με χιούμορ που σε πιάνει ταχυκαρδία από τα γέλια.
Συνάντησα την αγαπημένη σε όλους Δάφνη λίγες ημέρες πριν τα Χριστούγεννα και μιλήσαμε για τα όμορφα ταξίδια με τον πατέρα της, τα podcast, τις χριστουγεννιάτικες αναμνήσεις της καθώς και τα επόμενα επαγγελματικά βήματα.
Η Δάφνη Καραβοκύρη αποκλειστικά στο Grec Voyage!
Με τον πατέρα σου έχεις δηλώσει πως έχεις κάνει τα πιο όμορφα ταξίδια. Μπορείς να μας μεταφέρεις κάποιες εικόνες από αυτά τα ταξίδια;
Αυτό ισχύει. Το έχω πει. Το εννοούσα και το εννοώ. Έκτοτε ποτέ κανένα ταξίδι δεν είχε την ίδια μαγεία. Βλέπεις όταν κάνεις ταξίδι σε νεαρή ηλικία όλα έχουν την πρέπουσα και την αρμόζουσα αστερόσκονη. Ένα θα σου πω κι ας γελάσεις. Το ότι δεν πληρώνεις σε αυτά τα ταξίδια και είσαι απομακρυσμένος και ανίδεος από κάθε τι που αφορά χρήματα, καθότι είσαι πιτσιρίκι σε αφήνει να ζήσεις το κάθε ταξίδι στην αφθονία που του πρέπει και να το απολαύσεις τελικά όπως του πρέπει. Σαν όνειρο. Ήμασταν στη Σρι Λάνκα και θυμάμαι καθόμουν με την κολλητή μου πλάτη με πλάτη πάνω σε έναν τεράστιο ελέφαντα. Η διαδρομή μας περιλάμβανε το να διασχίσει ο ελέφαντας ένα ποτάμι. Έλα όμως που στο ποτάμι βρέθηκε ένα κροκόδειλος, για να τρομάξει τον ελέφαντα και εκείνος να σηκωθεί στα δύο πόδια από την τρομάρα του και εμείς βρεθήκαμε να ουρλιάζουμε από τον πανικό και τον φόβο μας. Τελικά όλα καλά. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα χαμόγελα των ανθρώπων που γνώρισα στην Σρι Λάνκα, τα αληθινά τους χαμόγελα με τα λιγοστά τους δόντια που αντανακλούσαν ευτυχία. Κάθε δόντι λιγότερο, έτσι το είχα «διαβάσει» τότε μέσα μου ήταν και μια λιγότερη έννοια από την φορτική πραγματικότητα. Μια ευτυχία μη μετρήσιμη και μη συγκρίσιμη με το οτιδήποτε. Στο Μαρόκο θυμάμαι να χαρίζω στα παιδιά τσίχλες και ρούχα και να χαίρονται με την ψυχή τους. Μπορεί να μην μιλούσα τότε καλά γαλλικά, αλλά η γλώσσα του σώματος σπάνια λέει ψέματα. Συνολικά και γενικά, κρατώ από αυτά τα ταξίδια την αμόλυντή τους φύση και διάσταση. Μπορεί να μην ήμουν το «παιδί» του Λουντέμη που μετρούσε τα άστρα, αλλά ήμουν σίγουρα το παιδί του μπαμπά μου που είχε την τύχη, κοντά του να «μετρά» τον κόσμο με την ομορφότερη μορφή του χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπήρχαν και άσχημες αλλά εκπαιδευτικές εικόνες σε αυτά τα ταξίδια όπως παραδείγματος χάριν στην Αμερική όπου ταξιδέψαμε με τον πατέρα μου όταν ήμουν 6 ετών. Θυμάμαι να φοράει ο πατέρας μου στη μέση του μια ζώνη με λάστιχο το οποίο κατέληγε στην δική μου μέση. Αυτό το σύστημα «λουριού βόλτας» δεν ρώτησα μέχρι τώρα αν ήταν αυτοσχέδιο, αλλά η λογική του ήταν να με αφήσει να ανακαλύψω μόνη μου πράγματα χωρίς να με κρατά ασφυκτικά και περιοριστικά από το χέρι. Αυτό λοιπόν, με έκανε να βρεθώ δίπλα σε μια τοξικοεξαρτημένη γυναίκα η οποία την ώρα που την πλησίασα, βρισκόταν ήδη μέσα στο χάσιμό της και βάραγε την ένεση της δόσης της. Στεκόμουν και κοιτούσα απορημένη. Δεν λάλησα. Τότε μάλιστα ήταν η εποχή που το AIDS με κεφαλαία και αυτήν την ονομασία θέριζε και στερούσε ζωές. Ο πατέρας μου δεν με τράβηξε κοντά του και δεν ήρθε κοντά μου. Σαν αετός κοιτούσε ο Αντώνης (μπαμπάς) το μικρό του αλλά ένιωθε πως ήταν κάτι που έπρεπε να βιώσω μόνη μου χωρίς πάθος και φόβο, χωρίς εκ των προτέρων πληροφορία. Εν συνεχεία μου εξήγησε τι ήταν αυτό που είχα δει. Ο μπαμπάς μου όταν ήμουν μικρή μου είχε πει πως η μεγαλύτερη περιουσία που θα μπορέσω να αποκτήσω ποτέ είναι οι γνώσεις μου και τα ταξίδια. Είχε δίκιο. Τότε γελούσα. Τώρα συγκινούμαι στην συνειδητοποίηση αυτής της βαθιάς αλήθειας.
Τα Podcast έχουν δημιουργήσει μια νέα τάση που ο κόσμος την στηρίζει πολύ. Γιατί πιστεύεις ότι συμβαίνει αυτό;
Σκέψου το ραδιόφωνο. Πόσα χρόνια υπάρχει επιτυχημένα στις ζωές μας? Δεν έχει νόημα να γράψω εδώ την αρχή της δημιουργίας του ραδιοφώνου και ξέρεις γιατί? Γιατί δεν έχει σημασία ο αριθμός αλλά η αναγκαία του και πλέον επιβεβαιωμένη θέση στις ζωές μας. Αντιστοίχως τα podcast δανείστηκαν την αρχή της λογικής του ραδιοφώνου, της ηρεμίας, μιας φωνής, μιας αόρατης παρέας που πλέον αντί για ραδιοφωνικές αφηγήσεις που αφορούν τη ζωή και τα μουσικά δρόμενα ή τα πολιτικά καταστατικά στις ζωές μας, αγγίζει μια θεματολογία ευρέως φάσματος που καλύπτει όλους τους λαβυρίνθους των αυτιών μας, επιτυχημένα και πάλι. Επίσης θα σου πω με βεβαιότητα ακόμη έναν λόγο για την επιτυχία των podcast τη σήμερον ημέρα. Ο άνθρωπος έχει κουραστεί με την εικόνα. Καταιγιζόμεθα, από τόσες εικόνες καθημερινά που καταλήγουν τελικά σε απορρόφηση πληροφορίας (τις περισσότερες φορές – περιττής) που αλήθεια μας έχει ψυχικά και εγκεφαλικά αλλά και οπτικά, εξαντλήσει. Θέλουμε και έχουμε την ανάγκη να μη δούμε άλλα χρώματα, ρούχα, μαλλιά, μακιγιάζ, παπούτσια. Θέλουμε να συγκεντρωθούμε στη φωνή εκείνη που ακούμε και να απομονώσουμε και να απομονωθούμε στη χροιά και τα όσα έχει να μας πει, χωρίς προκατάληψη ή προσδοκία. Σκέτη φωνή. Σε αυτό που μας αρέσει να ακούμε. Είναι υπέροχος ο κόσμος των podcast. Είναι υπέροχο το να έχεις επιλογές.
Πάμε τώρα στο δικό σου Podcast. SexPodcast II. Πώς αποφάσισες να κάνεις θεματικό το Podcast;
Είμαι σίγουρη πως έχεις σκεφτεί και εσύ και πολύς κόσμος «μα γιατί δεν το σκέφτηκα εγώ αυτό?», «γιατί δεν το έκανα εγώ αυτό?». Χαμένη στα όρη και στα βουνά της Βόρειας Εύβοιας, τέρμα Θεού, αρχές Αλλάχ, ήθελα να κάνω κάτι που θα ταρακουνήσει. Κάτι που στο εξωτερικό διαπρέπει και καλά κάνει, χωρίς ταμπού και χαχανίσματα με στόχο να βάλει στη σέντρα μια από τις μεγαλύτερες απολαύσεις της ζωής που όμως έχουν επισκιαστεί από κομπλεξισμό, από άγνοια, από τύψεις, από ενοχές και από φόβο ή και από αδιαφορία αν θες τελικά σε έναν κόσμο που πάσχει από ανηδονία. Ήθελα να δω τί θα γίνει αν ανοίξουν διάσημα στόματα και αυτά τα διάσημα στόματα μαζί με το δικό μου πιάσουν τη λέξη ΣΕΞ και την φωνάξουν δυνατά ή την ψιθυρίσουν. Είχα ανάγκη να χαϊδέψω τον ελέφαντα στο δωμάτιο που όλοι μιλάνε για αυτόν αλλά τελικά κανείς δεν τον παίρνει μια αγκαλιά αυτόν τον ελέφαντα, κανείς δεν του δίνει τη σημασία του. Ε θεωρώ πως του την έδωσα επάξια και με το παραπάνω. Τόσο εγώ, όσο και οι καλεσμένοι μου.
Έχεις ξεχωρίσει κάποιο επεισόδιο; Αν ναι ποιο είναι αυτό;
Εν συνόλω αυτό που ξεχωρίζω, σε κάθε επεισόδιο και κάθε επόμενο αυτού – γιατί κάθε προσωπικότητα που γνωρίζω είναι ένας νέος κόσμος – είναι η ψυχοσύνθεση του εκάστοτε καλεσμένου. Το πόσο τα παιδικά χρόνια είναι σαν ράγες τρένου που ορίζουν το μετά μας και τώρα μας, σε κάθε μας πτυχή. Το πως τα media μας έχουν τρομάξει στο τί μοιραζόμαστε και τί αποκρύπτουμε γιατί φοβόμαστε πως αλλιώς θα το πούμε και αλλιώς θα ακουστεί και τελικά η πλειοψηφία παραδίνεται στην σιωπή της που εν τέλει σωστό δεν είναι γιατί αν δεν μιλάμε πως θα μάθουμε? Αν δεν μιλάμε πως θα γνωριστούμε με το μέσα μας με το έξω μας με το γύρω μας? Για εμένα το SEXPODCAST είναι ένα μαγικό ταξίδι ανακάλυψης ψυχοσυνθέσεων και νιώθω μεγάλη τιμή που όλοι οι άνθρωποι που έχουν καθίσει στη διπλανή μου καρέκλα στο studio του pod με έχουν εμπιστευτεί με τα λεγόμενά τους.
Πόσο ανοιχτός είμαστε σαν λαός στο να συζητάμε για τα ερωτικά μας;
Ήμασταν σίγουρα μύδια. Από εκείνα τα ωραία όμως, τα μυρωδάτα με σκόρδο και λευκό κρασί. Παρ΄όλα αυτά, είμαστε (ήμασταν?) τα κλειστά, εκείνα που σου έλεγαν «αν είναι κλειστό μην το φας». Θεωρώ πως με το πέρας του sexpodcast αυτό έχει αλλάξει, ένα τσίκ και ίσως ένα τσακ.
Είναι μεγάλο πράγμα να βλέπεις σε πρωινές εκπομπές να ρωτάνε τους συνεντευξιαζόμενούς τους για την ερωτική τους ζωή. Να χρησιμοποιούν δημοσιογράφοι τη λέξη ΣΕΞ στις 10.00 το πρωί.
Φόβος υπάρχει. Όσο υπάρχει έκθεση και κίνδυνοι που ελλοχεύουν τόσο η φοβία της παρανόησης και της παρερμήνευσης θα ζει έντονα στις συνειδήσεις μας αλλά και στο υποσυνείδητο.
Βλέπεις στα αυτονόητα και στις ευαίσθητες πληροφορίες ενός ατόμου, σεβασμός δεν υπάρχει. Όρια δεν υπάρχουν και προφανώς επικρατεί τρόμος στο να μοιραστείς πληροφορίες για εσένα που δεν αφορούν το τι παπούτσια φοράς και τί δουλειά κάνεις. Θέλω να πω με αυτό, ότι όσο κοντά νιώθουμε πως έχουμε έρθει με τα social media άλλο τόσο κρατάμε επτασφράγιστες τις προσωπικές μας πληροφορίες που τελικά αν μοιραζόμασταν περισσότερο θα μαθαίναμε περισσότερα, θα αισθανόμασταν πως ταυτιζόμαστε και δεν θα νιώθαμε μοναξιά. Αυτό αφορά επίσης, μια ψυχική νόσο, μια δύσκολη κατάσταση που μπορεί να βιώνουμε στο σπίτι μας, βία οποιουδήποτε τύπου και μορφής, έναν χωρισμό, μια δύσκολη κατάσταση υγείας όπως ένας καρκίνος ή ένα αυτοάνοσο. Υπάρχουν πολλά τα οποία θεωρούνται taboo από εκείνα που νιώθεις πως θα σε σημαδέψουν όπως στο paintball και πως αυτή η μπογιά δεν θα ξεπλυθεί ποτέ από πάνω σου. Όλοι θα ξέρουν πως είσαι σημαδεμένος. Φύση θέση νιώθω, πιστεύω και έχω δει στην πράξη πως όσο μιλάμε, προχωράμε. Το κακό θα είναι πάντα στη γωνιά με τον έναν τρόπο ή με τον άλλον αλλά αν κοιτάς μόνο τη γωνιά δεν θα δεις το κτήριο.
Πώς έχεις καταφέρει να φιλοξενείς lifestyle πρόσωπα και να σου μιλάνε για κάτι τόσο προσωπικό που είναι το σεξ;
Τους ευχαριστώ όλους κι έναν έναν ξεχωριστά που με έχουν τιμήσει με την παρουσία τους. Χωρίς εκείνους το sexpodcast μου δεν θα υπήρχε. Νομίζω πως αυτό έχει να κάνει με την πορεία που έχω διαγράψει μέχρι στιγμής. Τα δημοσιογραφικά και κοινωνικά μου βήματα. Αν την ιδέα αυτή την είχα σκαρφιστεί στα 23 μου, στα 25 μου, δεν θα τολμούσα να την προτείνω και να την υλοποιήσω όσες εγγυήσεις και γραμμάτια να είχα ως άλλοθι. Γελάω. Γελάω από χαρά και φόβο. Φόβο να το είχα κάνει νωρίτερα και χαρά που το έκανα τώρα. Γελάω από υπερηφάνεια. Πίστεψα στην ιδέα μου, βολιδοσκόπησα την κοινωνία μας, είπα ότι είναι 50/50 να αποτύχει να πετύχει, είπα ότι θα το κάνω με τρόπο που δεν προσβάλλει, είπα πως θέλω να απενοχοποιήσω το σεξ, ο Σταύρος (Θεοδωράκης) πίστεψε κι εκείνος σθεναρά σε αυτό και αυτός ο γάμος πέτυχε γιατί ενώ έχει πολύ συναίσθημα, δεν έχει δεσμεύσεις. Αυτός είναι άλλωστε και ένας από τους πυλώνες της δημοσιογραφίας. Να παραθέτεις απόψεις ούτως ώστε το εκάστοτε ακροατήριο να διαμορφώσει τις δικές του.
Μετά από τόσα Podcast που έχεις κάνει, το σεξ και ο έρωτας πάνε μαζί;
Ε όχι δα. Αν κάτι καταλάβαμε είναι πως μπορείς να κάνεις σεξ χωρίς συναίσθημα και να ερωτευτείς χωρίς να κάνεις σεξ. Μα, δεν παρακολουθείς?
Στην τηλεφωνική μας κουβέντα μου αποκάλυψες ότι την επόμενη χρονιά ετοιμάζεις κάποια ντοκιμαντέρ. Θέλω να μας πεις αποκλειστικά εδώ στο “Grec Voyage” τι θα δούμε σε αυτό το project.
Ενώ στη ζωή, στα προσωπικά μου, δεν ξέρω αν είμαι του γάμου τελικά, με βεβαιότητα θα σου πω ότι στα επαγγελματικά μου θέλω μονίμως να παντρεύομαι. Του χρόνου λοιπόν, έχει προγραμματιστεί ένας γάμος μεταξύ εμού και της DPG. Χαμός θα γίνει. Θα συμβούν ωραία πράγματα σου λέω. Vidcast παραγωγές που έχω σκεφτεί και έχω σχεδιάσει πολύ καιρό τώρα τις οποίες η DPG αγκάλιασε και πλέον τις σχεδιάζουμε επί χάρτου μαζί. Πιστεύω πολύ στο μαζί. Η ομάδα κάνει την ωραία τη δουλειά. Μόνος μακριά πολύ δεν θα πας. Εγώ αισθάνομαι και μοναξιά εύκολα. Δεν είμαι των ατομικών sport. Μικρή με ρωτούσαν γιατί αφήνω τους άλλους να κερδίζουν. Μα γιατί αν χαμογελάνε όλοι, χαμογελάς κι εσύ. Original, in house produced content λοιπόν για το Queen & το Ratpack, εβδομαδιαία στήλη στο Queen και 4 ντοκιμαντέρ για το CNN. Νιώθω πολύ χαρούμενη και προκαταβολικά γεμάτη για τα όσα θα έρθουν.
Τι σημαίνουν τα Χριστούγεννα για την Δάφνη;
Σχήμα παράδοξο. Αυτό σημαίνουν. Ενώ μου αρέσει η ατμόσφαιρα, η μουσική, το vibe δεν ξέρω, δεν τα νιώθω μέσα μου. Δεν μπορώ να στο αποσαφηνίσω. Δεν μπορώ να το αποσαφηνίσω σε μένα την ίδια. Θεωρώ πως τα Χριστούγεννα είναι για τα παιδιά. Στην ενήλικη ζωή τα Χριστούγεννα τα δημιουργείς εσύ. Σαββατοκύριακα με αγαπημένα πρόσωπα, μια ρουτίνα που αγαπάς να σε ρουτινιάζει, κάλυψη των βιοποριστικών σου αναγκών με περιθώριο ελεγχόμενης τρέλας στα πάθη και σε οτιδήποτε ξεφεύγει των υποχρεώσεων, φαγητό μαγειρευτό ή απ΄έξω, συζητήσεις, επιτραπέζια, ταινίες, εκδρομές, αγάπη και θάρρος, έρωτας, άγγιγμα. Τα Χριστούγεννα τελικά δεν είναι εποχή, είναι στάση ψυχής και αυτό το ανακάλυψα απαντώντας σε αυτήν σου την ερώτηση.
Ποια Χριστούγεννα έχεις ξεχωρίσει και γιατί;
Ξεχωρίζω αυτά που δεν έχω ζήσει και ξέρεις γιατί? Διότι τα φαντάζομαι τόσο ιδανικά που απέχουν πολύ από την πραγματικότητα. Όταν θα ανακαλύψω περισσότερο εμένα και στολίσω την ψυχική μου ηρεμία και ισορροπία τόσο ώστε να την γιορτάσω, θα σε φωνάξω να βάλουμε μαζί το αστέρι στην κορυφή!
Ποια είναι η αγαπημένη σου εποχή και ποιος ο αγαπημένος σου προορισμός;
Αγαπημένος προορισμός είναι πάντοτε εκείνος που κάνει την καρδιά μου να χτυπά και να γελάω πονηρά. Η πυξίδα μου πάντως στρέφεται προς το ανεξερεύνητο, τον άνθρωπο και την περιπέτεια. Αγαπημένη εποχή δεν έχω. Έχω αγαπημένες στιγμές στις εποχές. Το θεωρώ πιο δίκαιο. Πιο ελεύθερο.
Με ποιο μότο θα υποδεχθείς το 2025;
Όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο. Για κάποιο λόγο υπέροχο.
