Η αφορμή; Θα μπορούσε να είναι η πίστη, θα μπορούσε όμως να είναι και δεκάδες ακόμη λόγοι. Είναι η γεωλογία, η φύση, είναι η θέα που παραπέμπει στο απόκοσμο.

Τα Μετέωρα δεν μπορούν εύκολα να μπουν σε ένα κάδρο. Είναι κάτι πάνω και πέρα από το προφανές. Ομορφιά που φτάνει στα όρια της μαγείας, αρχιτεκτονική που προκαλεί ερωτηματικά και ταυτόχρονα θαυμασμό, δύναμη ψυχής που σε κάνει να απορείς. Και ακριβώς κάτω από τα πόδια σου, μία κοιλάδα που σε προσγειώνει στη γήινη πραγματικότητα και συναντάς ανθρώπους δημιουργικούς, που εξαντλούν τις δυνατότητές τους. Είναι όμως και η Καλαμπάκα της αντίθεσης. Αυτή όμως είναι η πραγματικότητα και ειλικρίνεια των τόπων.

Αναρωτιέμαι για τους καημούς!

Κάθε φορά που βρίσκομαι στους βράχους των Μετεώρων μοιραία καταλήγω στην ίδια απορία και στα ίδια ερωτηματικά. Κάνω μία προσπάθεια να μεταφερθώ αιώνες πριν και να αποκωδικοποιήσω τους λόγους που θα έκαναν τους πρώτους ανθρώπους να εγκατασταθούν εδώ! Σε αυτή την πύλη του ουρανού… Αναρωτιέμαι για τους καημούς τους, αναρωτιέμαι για αυτά που τους βασάνιζαν. Ήταν όλα αυτά από τα οποία ήθελαν να ξεφύγουν, ήταν εκεί που ήθελαν να φτάσουν και στις αγκαλιές που ήθελαν να χαθούν!

Ψάχνοντας τον Άλλον!

Αρκετοί αιώνες μοναστικής ζωής, χιλιάδες ιστορίες ανθρώπων που έψαχναν το θεό, τον εαυτό τους, τον Άλλον.  Μετέωρα. Ένας μέρος όπου πιστοί και άπιστοι θα πιστέψουν στη μαγεία της ομορφιάς. Αρχές Σεπτεμβρίου, στο επίκεντρο μίας περιόδου που όμοια της δεν έχουμε ξαναζήσει, ανηφορίζω στους βράχους των Μετεώρων και αισθάνομαι για μία ακόμη φορά την ίδια μαγεία, εκείνη ακριβώς που ένιωσα την πρώτη φορά που βρέθηκα εδώ. Αυτή την περίοδο που μοιραία μας οδηγεί και σε απολογισμούς, αναίσθητοι από την ομορφιά και ευαίσθητοι, σημειώνουμε έστω αδρά, το πλάνο, τα σχέδια, τις εκτιμήσεις, τα θέλω μας. Αλήθεια ίσως δεν υπάρχει πιο κατάλληλο μέρος ώστε να ολοκληρωθεί γόνιμα αυτή η διαδικασία.